sensiz olmaz deyip onsuz yaşamak

koskoca adamı olur olmadık yerlerde çocuk gibi ağlatmak

bunu söylerken, yani "sensiz olmaz" , "sensiz yaşayamam" ve benzeri lafları, şartlar, onsuz yaşamamak için çok uygundu, sonra şartlar onunla yaşamak için hiç uygun olmamaya başladı, zaman geçti, şartlar değişti, o gitti, yaşamak kaldı... acaba insanlar birbirlerine "sensiz yaşayamam" derken, yaratıcının ifadesi nasıl oluyordur ki? alaycı mı, hüzünlü mü? bence hüzünleniyordur, düşünsenize bir insan var hayatınızda ona "sensiz yaşayamam" diyorsunuz, ama gerçekten de o an öyle olduğu için söylüyorsunuz bunu, hani ölse o aralar, sen de ölürsün, öyle bir ruh haliyle çıkıyor o laf ağzından, ama sonra ondan kaçmak için yer aradığın günler geliyor, bırak onsuz yaşamayı, onun sesine katlanamıyorsun, bu çok hazin bir roman, herkes için, her iki taraf için.

yediğin içtiğin senin olsun bize siz olmadan yaşayamam deyip de nasil gebermediğini anlat

sneijder gittiği takirde bizim ve sneijder ın içinde bulunacağımız durumdur. bu durumda bırakanların topunun abv ölün.

bir de sorun gerçekten "yaşıyor" musun diye

yaşamaktan ziyade ,yaşamaya zorunlu bırakılmak

bülent ersoy' un yemeğe gelmemesi sonucu safiye soyman' ın ''ama boğazımdan nasıl geçecek bilmiyorum onsuz'' diye sızlanmasından sonra her şeyi löp löp yemesi gibi bişey

sensiz hayat düşünemem,ecelim ol ben razıyım diyor müslüm baba bir şarkısında. öyle bir şey sanırım.

söylerken iki değil beş kere düşünün.

allah der ki “kimi benden çok seversen onu senden alırım”….ve ekler: “onsuz yaşayamam” deme,seni onsuz da yaşatırım. ve mevsim geçer,gölge veren ağaçların dalları kurur,sabır taşar,canından saydığın yar bile bir gün el olur,aklın şaşar. dostun düşmana dönüşür,düşman kalkar dost olur,öyle garip bir dünya. olmaz dediğin ne varsa hepsi olur…… “düşmem” dersin düşersin,”şaşmam” dersin şaşarsın. en garibi de budur ya “öldüm” der,yine de “yaşarsın. hz.mevlana..

zaten sensiz olmaz demiş, onsuz olmaz dememiş ki. bi problem yok yani bu neyin başlığı?